بررسی ویژگی های روان سنجی مقیاس امنیت و لذت اجتماعی

مقدمه: پژوهش­ها نشان داده­اند که امنیت اجتماعی یک عامل آسیب­پذیری فراتشخیصی در گستره­ای از مشکلات روان­شناختی است. از این ­رو به نظر می­رسد ضروری است که پژوهشگران و متخصصان بالینی، این مولفه را در بررسی­های آسیب­شناسی خود، مورد توجه قرار دهند. برای رسیدن به این مهم، نخستین گام، آماده­سازی یک شاخص مناسب برای ارزیابی سازه­ی مورد نظر است. هدف مطالعه­ی حاضر، بررسی ویژگی­های روان­سنجی نسخه­ی فارسی مقیاس امنیت و لذت اجتماعی (ssps) بود. روش­کار: فرآیند ترجمه و بازترجمه برای تهیه­ی نسخه­ی فارسی ssps انجام شد. 521 نفر از دانشجویان سه دانشگاه در تهران در سال تحصیلی 95-1394 به شیوه­ی نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند و به مقیاس امنیت و لذت اجتماعی به همراه پرسش­نامه­های مشکلات بین­فردی، افسردگی بک و هراس اجتماعی پاسخ دادند. برای بررسی اعتبار مقیاس از اعتبار سازه (تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی) و اعتبار واگرا استفاده شد. به این منظور نمونه به طور تصادفی به دو بخش 300 نفری برای تحلیل عاملی اکتشافی و 221 نفری برای تحلیل عاملی تاییدی تقسیم شد. برای بررسی پایایی مقیاس از روش­های آلفای کرونباخ و ضریب پایایی بازآزمایی استفاده شد. یافته­ها: نتایج تحلیل عاملی اکتشافی مقیاس امنیت و لذت اجتماعی حاکی از وجود یک ساختار تک­عاملی است و تحلیل عاملی تاییدی نیز موید این ساختار است. ضریب آلفای کرونباخ 91/0 و ضریب پایایی بازآزمایی 82/0 به دست آمد. اعتبار واگرا نیز از راه محاسبه­ی همبستگی مقیاس با سه پرسش­نامه­ی مشکلات بین­فردی، افسردگی بک و هراس اجتماعی تایید شد. نتیجه­گیری: به نظر می­رسد نسخه­ی فارسی مقیاس امنیت و لذت اجتماعی از ویژگی­های روان­سنجی مناسبی برخوردار است.